Βραδινή Περίπολος ή Όταν ο Ν.Ν. είχε δίκιο για το σχήμα του εφιάλτη που έρχεται.

Καλοκαίρι και η ζέστη αφόρητη.

Εγκλωβισμένοι στα σπίτια υπό καθεστώς εκτάκτου ανάγκης λόγω ενός νέου, πιο ανθεκτικού στελέχους του κορονοϊού, παρακολουθούμε σε επανάληψη Ρετιρέ, Ζάχο Δόγκανο και την τουρκική προκλητικότητα. Οι καθημερινές και πολύωρες διακοπές ρεύματος και νερού δεν εκπλήσσουν πια. Η κίνηση στην πόλη είναι οργανωμένη σε ζώνες, με ωράριο κυκλοφορίας και αυστηρά καθορισμένες διαδρομές. Drones και κάμερες επιβλέπουν όλη την κυκλοφορία και ό,τι κινείται χωρίς RFID εξοντώνεται.

Στο απογευματινό δελτίο ειδήσεων μαθαίνουμε για τις στυλιστικές επιλογές και τις διακοπές του διεθνούς και του εγχώριου star system, ενώ έχουμε και μια σύντομη αναφορά στο τιτάνιο έργο του θερινού τμήματος της Βουλής το οποίο- εν μέσω καύσωνα- θυσιάζεται σε ένα νομοθετικό μαραθώνιο οριοθετώντας τη νέα δυστοπία που ήδη ζούμε, μετατρέποντάς τη στη Νέα Κανονικότητα.
Σε πλήρη συμφωνία με την επιταγή της προστασίας του περιβάλλοντος και σε συνδυασμό με τις νέες συνθήκες διαβίωσης, έχουμε εδώ και καιρό περάσει στην εποχή μαζικής κατανάλωσης εντόμων για λόγους οικονομίας, υγιεινής και ασφάλειας (πλούσια σε πρωτεΐνες, βιταμίνες και αμινοξέα και- μεγαλωμένα σε ελεγχόμενο περιβάλλον δε μεταφέρουν ρύπους και ασθένειες) - όπως είχε προετοιμαστεί από μια σειρά πρότζεκτ των IPIFF και ΝΑΤΟ. Ωστόσο, στο δελτίο ειδήσεων μαθαίνουμε πως επιτέλους τα διαστημικά προγράμματα MELiSSA και VEGGIE κατάφεραν να αποδώσουν αναπάντεχους καρπούς και πλέον οι ανθρώπινες απεκκρίσεις είναι βρώσιμες. Με δάκρυα συγκίνησης υποδεχόμαστε τη μεγαλοψυχία των καλοζωισμένων να λύσουν οριστικά το πρόβλημα του υποσιτισμού σε όλο τον κόσμο, προσφέροντας τα απορρίμματά τους αφιλοκερδώς στους πεινασμένους. Το δελτίο κλείνει με τις διαβεβαίωσεις των CEO της Blackwater και της Lockheed Martin ότι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας για τη χρήση πυρηνικών όπλων εξαιρετικά χαμηλής ισχύος και ότι αυτά θα χρησιμοποιηθούν πιλοτικά απέναντι σε κάθε πιθανή πρόκληση των εχθρικών δυνάμεων.

Μετά τις διαφημίσεις ακολουθεί σε ζωντανή μετάδοση η "Εισβολή των Λαθρο" και ο συνοπτικός εγκλεισμός όσων δεν πνίγηκαν στη θάλασσα σε κλειστά κέντρα κράτησης. Η διαδικασία ταυτοποίησης και εξέτασης αίτησης ασύλου περιλαμβάνει πλέον την αναγκαστική συμμετοχή σε κάποιο reality show τύπου survivor και, στη συνέχεια, όσοι αποδεικνύουν ότι αξίζουν την προσοχή μας περνάνε σε κάποιο talent show για να διαγωνιστούν για μια θέση εργασίας. Το προσόν του νέου συστήματος είναι ότι πλέον η κοινή γνώμη ψηφίζει όχι μόνο για το ποιος αξίζει να ζήσει δίπλα μας αλλά και με ποια ειδικότητα: αρχιμάγειρας, υπερμοντέλο, τραγουδιστής, ταχυδακτυλουργός...

Τα σχολεία και τα πανεπιστήμια έχουν περάσει στην εποχή της τηλεκπαίδευσης με εξατομικευμένα προγράμματα μάθησης αλλά η πρόσβαση στο διαδίκτυο είναι αδύνατη για πάνω από το μισό πληθυσμό. Για να αντιμετωπίσουμε τις νέες προκλήσεις έχει δοθεί το ελεύθερο στις φαρμακοβιομηχανίες να προχωρήσουν σε νέα προγράμματα βιοτεχνολογίας και η κλωνοποίηση αποτελεί πλέον συνήθη αναπαραγωγική πρακτική της άρχουσας τάξης. Η βιοπληροφορική ορίζει νέους κανόνες ευγονικής και σύντομα θα έχουμε τον "Άνθρωπο της Ανθρωπόκαινου".


Σήμερα έχω Πρωινή Περίπολο, δεν θα μπορέσω να έρθω να σε δω. Ξέρεις πως εδώ με χρεώνουν με ένα ψέμα την ημέρα και πρέπει να δηλώνω παρουσία, αλλιώς θα αρχίσουν να με θεωρούν ύποπτη. Η θάλασσα είναι μακριά ακόμα, έχω αρχίσει να γερνάω και ο δρόμος χάνεται. Συχνά σε βλέπω να πλησιάζεις και πάω να σε συναντήσω, αλλά είναι αργά το βράδυ και ξαφνικά δεν υπάρχει πια θάλασσα, δεν υπάρχει πια Manderley και τότε συνειδητοποιώ πως εσύ δεν είσαι πια εδώ.

Το πείραμα είναι τεράστιο

Ξυπνάς νωρίτερα από αυτό που χρειάζεται
Πας δουλειά
στο δρόμο δε μιλάς σε κανέναν
Στη δουλειά λες από ένα "γεια" στον καθένα και τέρμα
Διάλειμμα για μεσημεριανό μία ωρίτσα γύρω στις 11.30 το πρωί
Τρως με συναδέλφους και (Δευτέρα-Τετάρτη) λέτε τι κάνατε το Σ/Κ ή (Πέμπτη, Παρασκευή) τι θα κάνετε το επόμενο Σ/Κ
όσο κάποιος δε μιλάει παρατηρεί τι έχουν μαγειρέψει οι υπόλοιποι με ζήλια, μίσος και αποστροφή ταυτόχρονα
Πας γυμναστήριο "καρφί" μετά τη δουλειά
Πας σπίτι
Μαγειρεύεις το φαγητό της επόμενης: βραστές πατάτες, μπρόκολα, κουνουπίδια, πετάς πάνω ζσάουερκράουτ και κολλάς δίπλα και λίγο βίγκαν λουκάνινο
Τρως ένα καρότο για βραδινό
Βλέπεις νετφλιξ με ή χωρίς το "άλλο σου μισό"
Κοιμάσαι νωρίτερα από αυτό που θέλεις
Ξυπνάς

Σε απασχολούν πράγματα όπως πότε θα βγει το νέο μοντέλο κάποιας ηλεκτρονικής συσκευής

Ό,τι και αν ψηφίζεις θεωρείς ντροπή να σε πουν ρατσιστή
ή αδιάφορο για ζητήματα προστασίας του περιβάλλοντος

θεωρείς το αλκοόλ φίλο σου
τους γείτονες εχθρούς που σε κατασκοπεύουν

πιστεύεις είσαι πολύ ξεχωριστή περίπτωση ανθρώπου γιατί δεν πιστεύεις ότι είσαι κάτι το ξεχωριστό, όπως υποθέτεις ότι νομίζουν οι άλλοι για τους εαυτούς τους

θεωρείς τους αγύμναστους δειλούς
τους καπνιστές καταχραστές δημοσίου χρήματος
τους άστεγους υποκριτές
τις εμπόλεμες ζώνες αποτέλεσμα κακού εκπαιδευτικού προγράμματος
τη δυνατή μουσική αποτέλεσμα κακής εφηβείας
τα βιβλία ένδειξη σοβαροφάνειας

Δεν είναι ποίημα
είναι σημειώσεις από ένα εκτεταμένο πείραμα

Ωραίο πιστόλι ετούτο μα την πίστη μου

Κατηφόριζα στη Σβέαβεγκεν και ο κρύος αέρας έκανε τα μάτια μου να πονάνε. Με εξαίρεση μια ζεστή σοκολάτα που με είχε κεράσει η χαμηλοκώλα η Λίζα το μεσημέρι της Πέμπτης στον Μπλε Λωτό, δεν είχε μπει τίποτα στο στομάχι μου τις τελευταίες 2 μέρες και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ακούω ένα ηλίθιο, μαλακό σφύριγμα ακριβώς μέσα στο κεφάλι μου κάθε φορά που προσπαθούσα να περπατήσω πιο γρήγορα για να μην ξεπαγιάσω. 

Συναντηθήκαμε γιατί ήθελε να μιλήσουμε. Ήξερα ότι θα μου αράδιαζε πάλι ιστορίες με γκόμενους, μισοτελειωμένα μεταπτυχιακά, σεμινάρια υπερβατικού διαλογισμού και τα αρχίδια μου κουνιούνται συντόμευε το μονόλογο μωρή χαμηλοκώλα γιατί έχουμε και δουλειές. Είχα κάθε λόγο να μην πάω στο ραντεβουδάκι αλλά οι Δεκέμβρηδες σε αυτή την κωλοπόλη δεν αστειεύονται και επιπλέον πεινούσα οπότε προτίμησα να κάνω το μαλάκα. Και εδώ που τα λέμε το Λιζάκι με αγαπούσε και λίγο. 

Βρεθήκαμε γύρω στις δυόμιση έξω από το κολυμβητήριο στη Μεντμπόρια. Πιστή στις συνήθειές της, είχε αργήσει μισή ώρα αλλά δε με ένοιαξε και τόσο γιατί όσο εκείνη αργούσε εγώ χάζευα τις ξανθιές να βγαίνουν αχνιστές από το ζεστό κολυμβητήριο στο χιονισμένο δρόμο.

-Καλά εσύ αδυνάτισες!
Και ένα σύννεφο από γουΐνστον μπλε με τύλιξε καθώς γύριζα για να δω τη Λίζα. Πάντα ήθελε να εμφανίζεται μέσα από τους καπνούς τσιγάρων και να εξαφανίζεται ανάμεσα σε σκιές από γκόμενους που κανείς από εμάς δεν γνώριζε ποτέ.
-Μην αρχίζεις πάλι τα δικά σου Λιζάκι
-Περίμενες ώρα;
-Όχι, μόλις έφτασα. Πάμε να κάτσουμε κάπου γιατί τον έχω δαγκώσει

Μπήκαμε στη ζεστή αγκαλιά του Μπλε Λωτού σχεδόν κουτρουβαλώντας. Η χαμηλοκώλα η Λίζα βόλεψε τον κώλο της σε ένα μεγάλο καναπέ και άφησε εμένα να παραγγείλω στο ταμείο. Επέμενε να με κεράσει μια σαλάτα ή κάποια άλλη αποκλειστικά χορτοφαγική μαλακία που μου είχε δηλώσει ότι είχε διαλέξει για τον εαυτό της πολύ πριν μπούμε στο κατάστημα και που μου διαφήμιζε σε όλη τη διαδρομή και εγώ που μυρίστηκα το νέο της βίτσιο να κατασπαράζει πρασινάδες της είπα ότι είχα ήδη φάει και κόντευα να σκάσω για να αλλάξουμε κουβέντα και να με αφήσει ήσυχο. Έτσι λοιπόν έκανα νόημα στην κοντή στο ταμείο να έρθει και της ζήτησα τη μαλακία της Λίζας και μια ζεστή σοκολάτα σε μισόλιτρο ποτήρι μπύρας με έξτρα σαντιγί και τρούφα σοκολάτας από πάνω.
Η κοντή άνοιξε το στόμα της για να διαμαρτυρηθεί για κάτι αλλά μάλλον είδε ότι τον πεινασμένο λύκο που την κοιτούσε πίσω από τα μάτια μου και το βούλωσε. Έκανα να φύγω, μουρμούρισε κάτι για την πληρωμή, της γύρισα την πλάτη και είπα πληρώνει η ξαδέρφη μου και πήγα και έκατσα δίπλα στη Λίζα βάζοντας ξεδιάντροπα το χέρι μου στο πόδι της.

Η Λίζα μου έριχνε γύρω στα 4 χρόνια αλλά μετά από όλα αυτά τα εναλλακτικά προγράμματα ζωής, γυμναστικής, γαμησιού, συζήτησης, σπουδών, φαγητού, ξεκούρασης, πολιτικοποίησης, διασκέδασης και αναζωογόνησης που είχε δοκιμάσει έδειχνε τουλάχιστον 40. Εγώ πάλι, μια ζωή αγχωμένος με τα ίδια πράγματα, βαθιά αργόσχολος και καχύποπτος, και παρόλο το σταθερά ανθυγιεινό τρόπο μου, έδειχνα ακόμα όπως όταν ήμουν 25. Μια φορά, σε κάποιο σπίτι σε ένα πάρτι ενός γνωστού της Λίζας, μια από τις κλώσες που την περιτριγύριζαν για φίλες και που ήθελε να πάρει ένα ακόμα κεφάλι αρσενικού για τη συλλογή της, σε κάποια τραγελαφική απόπειρα να με στριμώξει, χώθηκε ανάμεσά μας και με πλάτη σε εμένα ρώτησε τη Λίζα με ναζάκι από που ψώνισε το ζιγκολό, δείχνοντάς μέ με το κεφάλι της. Το στόμα της χαμηλοκώλας φίλης μου στράβωσε λίγο αλλά εγώ τράβηξα και κόλλησα δυο κολλαριστά 50ευρα απειλητικά κάτω από τη μύτη της κλώσας και της είπα "Τράβα να χτυπήσεις κανά δυό κοκορέτσια να στανιάρεις γιατί σε βλέπω λίγο κομμένη και τα λέτε άλλη φορά με την φίλη σου. Με την ώρα την πληρώνω την καυλιάρα και μου κοστίζεις". Η Λίζα έμεινε παγωμένη και όταν η μαλάκω η φίλη της έστριψε και εξαφανίστηκε γρήγορα προς τουαλέτα μεριά με έπιασε από το χέρι και μου ψιθύρισε "μόλις είπες ότι με αγόρασες σαν πουτάνα ρε μαλάκα;" Και έβαλε τα γέλια. Όπως με κρατούσε από το χέρι την πήρα και φύγαμε από το σκατένιο παρτάκι και πήγαμε στο κατακόκκινο Πραξιτέλους να πιούμε κανά ποτό σαν άνθρωποι μακριά από όλη αυτή την πλέμπα. Από τότε η Λίζα θέλει συχνά να κάνουμε πότε πως την αγοράζω εγώ, πότε πως με αγοράζει εκείνη και άλλα τέτοια παρόμοια και να αφήνουμε σαγόνια στραβωμένα.

Έτσι λοιπόν όταν η σερβιτόρα με τη δήλωση είδε το χέρι μου κτητικό πάνω στο μπουτάκι της Λίζας σήκωσε το ένα της φρύδι και όταν η Λίζα είπε με έντονο μαμαδίστικο γρέζι "φυσικά, ότι θέλει το γλυκό αγοράκι μου" σε έντονη στοκχολμέζικη προφορά η κοντή χλόμιασε λίγο και μας κοίταξε με αηδία. Πιο πολύ εμένα. Η Λίζα πλήρωσε, γύρισε στη θέση της, έβαλε επιδεικτικά το χέρι μου ψηλά στο μπούτι της και έβγαλε να τακτοποιήσει το κραγιόν της. Έγω έκλεισα το μάτι στην άναυδη σερβιτόρα και γύρισα στη Λίζα.

- Τι έγινε αυτή τη φορά; Σε παράτησε ο Μάνθος και
- ο Στράτος
- ο πούτσος μου ο βαρβάτος, στα αρχίδια μου πως τον λένε, μη με διακόπτεις, σε παράτησε ο Σταύρος και ήρθες να μας κλαφτείς Λιζάκι;
- Όχι. Και μη μιλάς έτσι και με κάνεις να μετανιώνω πάλι που σε συναντάω.
- Εντάξει, κοίτα, αν ήρθες να μιλήσουμε για τις εξελίξεις στο HCI και αν συμφέρει να κάνεις μεταπτυχιακό στο KTH ή να πας να βγάλεις δεύτερο προπτυχιακό σε κάτι σχετικό με βιολογία και άλλα τέτοια, σου λέω από τώρα ότι έχω πολύ δουλειά και θα χρειαστεί να φύγω σε λίγο.
- Τι δουλειά;
Η κοντή έφερε την βοτανόταρτα της Λίζας και τη σοκολατάρα μου και έφυγε σχεδόν τρέχοντας με σκυμμένο το κεφάλι.
- Έχει σημασία Λιζάκι;
- Όχι, αλλά θέλω να μαθαίνω νέα σου.
-Όχι, απλά θέλεις να μου λες τα δικά σου.
- Ωραία, μωρό μου, και τώρα τι θέλεις; Να κάνουμε ψυχανάλυση; Απορώ γιατί δέχεσαι να βγαίνουμε αφού σε ενοχλεί τόσο η παρουσία μου.
- Λίζα πες μου τι θέλεις και μετά θα σου πω τα νέα μου αναλυτικά. Σύμφωνοι;

Έμεινε για λίγο σιωπηλή. Μετά ήπιε λίγη από τη σοκολάτα μου και έσκυψε και ψιθύρισε μέσα από τα δόντια της δίπλα στο αυτί μου.

-Θέλω ένα όπλο.
Το χέρι μου ασυναίσθητα τραβήχτηκε από το μπούτι της. Εκείνη το κατάλαβε και έκλεισε τα πόδια της κρατώντας κάποια δάχτυλά μου ανάμεσά τους. "Θέλω ένα όπλο" επανέλαβε.
- Τι όπλο ρε Λίζα, τι μαλακίες λες, τι θα το κάνεις εσύ το όπλο;
- Πιστόλι και να μη σε νοιάζει τι το θέλω.
- Τί πιστόλι μωρή πουτάνα; Τί είμαι εγώ;
- Καινούργιο και γεμάτο. Και αυτά να τα αφήσεις για αλλού. Ξέρω πολύ καλά ότι μπορείς να μου βρεις. Και θα μου βρεις.
Το μάτι μου γυάλισε και το στόμα μου γέμισε αφρούς. Τράβηξα το μαχαίρι της από το τραπέζι και το πίεσα στη σπλήνα της.
-Μωρή χαμηλοκώλα ξεκωλιάρα μη μου λες μαλακίες εμένα. Λέγε τι θες μη σε κάνω ανταλλακτικά για τα χειρουργεία του Καρολίνσκα.
- Ένα πιστόλι θέλω. Καινούργιο και γεμάτο. Θα βρεις ένα, θα το πακετάρεις και θα το αφήσεις στην εξώπορτα της μάνας μου με το όνομά μου πάνω στο πακέτο.

Είχα ακόμα το μαχαίρι στραμμένο πάνω της αλλά είδα την κοντή να μας κρυφοκοιτάζει πίσω από την ταμειακή και το μάζεψα. Η καριόλα θα έχει ήδη καλέσει τους μπάτσους. "Φεύγουμε" είπα στη Λίζα, τινάχτηκα πάνω και ήπια μονορούφι τη μισόλιτρη σοκολάτα μου. Η Λίζα ξαφνιάστηκε και σηκώθηκε μαζί μου. Βγήκαμε από τον Μπλε Λωτό με την κοντή να μας ακολουθεί με το βλέμμα μέχρι το παρκάκι και είδα δυο σειρές καλοξυρισμένα κεφάλια να μας πλησιάζουν. Η κουφάλα είχε φωνάξει τους τιμωρούς εκδικητές της αποκατάστασης τάξης αντί για τους μπάτσους. Πότε είχε ξεπέσει τόσο ο Μπλε Λωτός; Τι σκατά κακό αστείο ήταν αυτό;

Η Λίζα πήγε να παραπονεθεί για τη μισοτελειωμένη ματζουνόπιτά της αλλά της κόπηκε η φόρα όταν είδε τους μαύρους να μας έρχονται. Την πήρα από το χέρι και πήγαμε τσιγκολελέτα μέχρι το ύψος του σταθμού στο Σκανστουλ. Χωθήκαμε σε ένα στενό, έβγαλα τη ζώνη μου από το τζιν μου και την τύλιξα στο αριστερό χέρι μου. Έβαλα τον ζιππο μου στο δεξί για να φεύγουν τα μπουκέτα μου γεμάτα, στρίμωξα τη Λίζα πίσω μου στα σκαλιά μιας παλιάς πολυκατοικίας, έβγαλα ένα Τζον Σίλβερ από το μαλακό πακέτο το κόλλησα στα χείλη μου το άναψα, ρούφηξα βαθιά 2-3 φορές και το έσβησα. Περιμέναμε και οι δυο στα μουγκά. Οι μπουνιές μου σφιγμένες. Ακούγαμε από το βάθος τα ξυρισμένα κεφάλια να μας πλησιάζουν. Ένας ρουφιάνος από ένα τατουατζίδικο απέναντι μας είδε και κατάλαβε ότι κάτι παίζει και ήταν έτοιμος να μας σφυρίξει στα μαύρα μπλουζάκια που κατέβαιναν λαχανιασμένα το δρόμο.  Μια γιαγιά άνοιξε την πόρτα πίσω μας και η Λίζα με πήρε από τον ώμο μέσα. Κατεβήκαμε στο υπόγειο και βρήκαμε έξοδο προς την εσωτερική αυλή του κτιρίου και από εκεί περάσαμε σε κάποιο άλλο κτίριο που είχε την πόρτα του ξεκλείδωτη προς την εσωτερική αυλή, βγήκαμε γρήγορα σε κάποιο παράλληλο δρόμο και μπήκαμε στο μετρό χρησιμοποιώντας την κάρτα της Λίζας γιατί η δική μου είχε λήξει εδώ και 4 μήνες που τριγυρνούσα με το ποδήλατο μέχρι που άρχισε να χειμωνιάζει άγρια πάλι. Στο μετρό εγώ προσπαθούσα να ξαναβρώ την ανάσα μου και έψαχνα να καταλάβω αν έχει πέσει σύρμα από τους μαύρους για μας στους φύλακες του μετρό και η Λίζα έτρεμε στην αγκαλιά μου. Προσπαθούσε να μη φανεί αλλά τα γόνατά της την πρόδιδαν. Την έσπρωξα να καθίσει, γύρισα την πλάτη μου και είπα ένα ξέπνοο "εντάξει ρε Λίζα" και χύθηκα έξω από το βαγόνι με το ηλίθιο και καλομαθημένο πλήθος.
Κατέβηκα Γκουλμαρσπλαν και πήγα και άραξα σε ένα πάρκο. Η Λίζα συνέχιζε νότια οπότε δεν είχε πρόβλημα. Περίμενα να νυχτώσει και όταν το κρύο έγινε πραγματικά ανυπόφορο ξεκίνησα να ανηφορίζω από τους πλάγιους δρόμους προς Μεντμπόρια μπας και πετύχω κανέναν δικό μου και μου δανείσει την SL του και φύγω άνετος.

Κατηφόριζα στη Σβέαβεγκεν έχοντας παραδώσει το δέμα της Λίζας στης μάνας της και ο κρύος αέρας έκανε ένα δάκρυ στο μάτι μου να παγώνει και να με κόβει. Με εξαίρεση μια ζεστή σοκολάτα που με είχε κεράσει η χαμηλοκώλα η Λίζα το μεσημέρι της Πέμπτης στον Μπλε Λωτό, δεν είχε μπει τίποτα στο στομάχι μου τις τελευταίες 2 μέρες και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ακούω ένα ηλίθιο, μαλακό σφύριγμα ακριβώς μέσα στο κεφάλι μου όσο προσπαθούσα να θυμηθώ το παρακάτω.

Ωραίο πιστόλι ετούτο μα την πίστη μου
κι είν’ εντελώς καινούργιο και γεμάτο.

Φλώρος

"για κάτι που ήτανε κάποτε δικό μου και μου τ' αρπάξανε"

Tired

I'm tired of getting drunk going to parties and bars and talking shit
I'm tired of watching tv, having my mind and my spirit destroyed like this
oh I'm so tired
oh I'm so tired
I'm tired of reading the papers, I couldnt care less about the latest trends
I'm tired of killing time, murdering it with my lazy hands
oh I'm so tired
oh I'm so tired
I'm tired of going to work imposing so, I don't care if I'm fired
I'm tired of pretending I'm not tired only to please people who make me tired
oh I'm so tired
oh I'm so tired
I'm so tired, oh
I'm so tired, oh

Θάνατος από ασφυξία στα μεγάλα κενά αέρος της μικρής καθημερινότητας.

Όταν πρόκειται για αξιοπερίεργες περιπτώσεις ανθρώπων, μεγέθη όπως ο χρόνος και ο χώρος είναι δευτερεύοντα.
Δε σε νοιάζει το για πόσο και το πότε και το που
αυτό που μετράει
είναι ότι τα μοιράζεσαι με κάποιο πολύ ιδιαίτερο άνθρωπο. Και
όλα τα άλλα
δεν έχουν και τόση σημασία.
Είναι που μπορείς και ανασαίνεις
για λίγο.

Γιατί δε μένουν.

Α.

- και... πόσο χρονών είσαι;

- χιχιχι πόσο με κάνεις;

- ή 28 και έχεις κλάψει πολύ μέχρι τώρα στη ζωή σου ή 32 και είσαι αφελέστατα χαρούμενη.

το επεξεργάστηκε λίγο, ήπιε ακόμα μια γουλιά από το μπουγαδόνερο που την είχαν σερβίρει και πήγε παραπέρα. Αργότερα έφυγε με έναν τύπο.

Αν ήμουν λίγο πιο στάνταρ, μάλλον τώρα θα μπορούσα να λέω ότι έχω πάει και με ξανθιά.

Β.

Στα 10 λεπτά από την ώρα που αρχίσαμε να μιλάμε, τρίβεται και χουφτώνει με άνεση. Ανταποκρίνομαι. Τραβιέται λίγο πίσω χαζογελάει και λέει:

- απόψε δυστυχώς δεν μπορεί να γίνει κάτι, αλλά γράψε το τηλ. μου να κανονίσουμε αύριο

(βγάζω το μπαλκατέλειο και περιμένω να μου πει τον αριθμό της. κοιτάζει με αηδία το αντι-σμαρτφον μου)

- που είναι το άηφόν σου;

- δεν έχω άηφον.

- είσαι σοβαρός;

- δεν ήξερα ότι για να γαμήσεις σήμερα χρειάζεσαι άηφον.

- ε;

- λέω, αν φτιάχνεσαι με τα άηφον, να πεταχτώ να πάρω ένα. Είναι κρίμα να μη μου κάτσεις για μια επένδυση 3-4 κατοστάρικα. Και θα μου μείνει και το άηφον.

- άντε χάσου ρε γελοίε.

Μου φάνηκε πως την είδα στο μετρό. Ήταν ολόιδια- τα έξυπνα μάτια και εκείνο το χαμόγελο.
Μόνο που αυτή εδώ χαμογελούσε σε εμένα.
Άρα δεν ήταν εκείνη.

Όσοι λέτε ότι αγαπάτε έναν άνθρωπο, μη του στερείτε την ευτυχία που αναβλύζει από το να του το δείχνετε.

Ξαναπήγαινέ με τώρα αν τολμάς στα Μακντόναλντς.

Όταν λέω ότι εγώ τα μισώ αυτά τα μέρη το εννοώ.

ΚΜ

"Αν υποθέσουμε τον άνθρωπο ως άνθρωπο, και τη σχέση του προς τον κόσμο ανθρώπινη, τότε μπορείς να ανταλλάξεις αγάπη μόνο με αγάπη, εμπιστοσύνη μόνο με εμπιστοσύνη, κλπ.
Αν θέλεις να απολαύσεις την τέχνη, πρέπει να είσαι καλλιτεχνικά καλλιεργημένο άτομο. Αν θέλεις να ασκήσεις επιρροή σε άλλους ανθρώπους, πρέπει να είσαι ένα άτομο που πραγματικά μπορεί να παρακινεί και να ενθαρρύνει τους άλλους. Κάθε μία από τις σχέσεις σου προς τον άνθρωπο και τη φύση πρέπει να είναι μια ειδική έκφραση- αντίστοιχα με το αντικείμενο της θέλησης σου- της δικής σου πραγματικής ατομικής ζωής.
Αν αγαπάς χωρίς να προκαλείς την επιστροφή της αγάπης, αν η αγάπη σου δεν παράγει με αμοιβαίο τρόπο αγάπη, αν, δηλαδή, δεν είσαι ικανός, με την εκδήλωση του εαυτού σου σαν πρόσωπο που αγαπά, να κάνεις τον εαυτό σου ένα πρόσωπο που το αγαπούν, τότε η αγάπη σου είναι μία ανικανότητα, μία δυστυχία."