24.4.13

Χωρίς σωσίβιο (ή πως να χτίζεις όταν σκοπεύεις να γκρεμίσεις όσα έχτιζες).


Μέρος Ι (εισαγωγή- είσοδος κινδύνου).

Είναι ένα θαύμα που μπορώ και εξακολουθώ να επιπλέω ανενόχλητος εκεί έξω ενώ, προφανώς, τα σημεία στα οποία θα μπορούσα να βουλιάξω και να πνιγώ είναι πολλά και η προσωπική μου Ιθάκη προς το παρόν θυμίζει πιο πολύ χαμένες Ατλαντίδες.
Στα αυτιά μου ηχεί το Stupid Cupid (από Κόνι Φράνσις, μην ακούσω μαλακίες) και το τελευταίο μου καρέλι έχει μουλιάσει στα χείλη μου.

Στο σημείο αυτό να σημειώσω πως έχει ζέστη, κυκλοφορώ με μαύρα και ο κόσμος γύρω μου έχει χάσει την αίσθηση του ρυθμού (όχι, δεν είναι κάποια ιδιότυπη τζαζ). Τώρα που το ξαναεξετάζω, μπορεί και να μη το είχε και ποτέ αλλά, τέλος πάντων, θα στείλω δωράκι ένα μετρονόμο και έχω εμπιστοσύνη, με λίγη εξάσκηση θα το (ξανα)βρούμε.
Προς το παρόν, πάντως, τα πράγματα είναι χειρότερα από τη συνηθισμένη παραφωνία.

Συνηθίζω- όσο μου το επιτρέπουν οι περιστάσεις- να τη βγάζω χωρίς ανάσα μόνο και μόνο για να μη μένω πολύ στην επιφάνεια.
Για τις μετακινήσεις από συμβάν σε συμβάν παραμένει νούμερο ένα μέσο (από τα διαθέσιμα ΜΜΜ) αυτό της καχυποψίας ή- για να είμαι πιο ακριβής- αυτό της υποψίας πως όλα γίνονται σχετικά τυχαία. Αυτό σημαίνει πως είμαι ακόμα σκλάβος της τυφλής αναγκαιότητας που περνάει από πάνω μου.
(Χρειάζεται, αλήθεια, να πέσεις από τον 5ο για να καταλάβεις τη βαρύτητα;)

Εκτιμώ πως υπάρχει ένας κρυμμένος νόμος (και ακόμα και η απουσία νόμου δε συνιστά αντίφαση εδώ) και σκοπεύω να τον ανακαλύψω.
Όχι για προσωπική χρήση- δεν έχουν χαβαλέ αυτά.
Υποκινούμαι από αγνή περιέργεια και καθαρή βαρεμάρα (ή ακριβέστερα από το μίσος μου για αυτή).




Όσα αφήνω ανοιχτά τώρα και χρωστάω, θα τα τακτοποιήσω στο Μέρος ΙΙ.

2 σχόλια:

  1. Κάπου σε πιάνω, κάπου σε αφήνω!

    Μη σε νοιάζει η παραφωνία του άρρυθμου κόσμου, πάντα θα υπάρχει και είναι η βασική αιτία της δικής μας (αν υπάρχει) αρμονίας.

    Ευφυής είναι αυτός που θα καταλάβει την βαρύτητα, χωρίς να χρειαστεί να πέσει.

    Χωρίς ανάσα, Akhlut μου, δουλίτσα δε γίνεται!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συγγνώμη που άργησα τόσο να απαντήσω, αλλά τρέχω με διάφορα.

    Έχεις ένα δίκιο για το "χωρίς ανάσα". Κάποια άλλη φορά, αν θέλεις, θα το δούμε διεξοδικότερα.

    Ελαφρυντικά για την ανάρτηση:
    Απλά δεν είμαι ο τύπος της προσωπικότητας που χρειάζεται όλες τις δυνατές εμπειρίες για να καταλήξει σε ένα συμπέρασμα. Ανά περιόδους, υποφέρω εντόνως σε ένα κόσμο που πάσχει από εμπειρισμό, εμπειριοκριτικισμό και επιστημονισμό.





    Μπορείς πιο απλά να θεωρήσεις ότι περνάω δύσκολη φάση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή